این قهوه از دانه های سبز اندونزیایی 100% بو داده متوسط تهیه می شود.
یکی از دانه های معطر اندونزی EK است که در ایران خرید و فروش می شود.
نکته مهم: قیمت پایین این قهوه به دلیل کیفیت پایین قهوه نیست! مقاله قیمت قهوه را با دقت بخوانید. به طور خلاصه، قیمت کمتر این قهوه به معنای تولید بیشتر در ابتدا، تقاضای کمتر در بازار و واردات ارزان تر محصول است.
اندونزی امروزی یکی از اولین کشورهای جهان بود که قهوه را به صورت تجاری کشت کرد، قبل از بسیاری از آفریقا، بیشتر آسیا و آمریکا. با این حال، قهوه اندونزی سابقه ای 400 ساله دارد که با استعمار اجباری، بیماری و نزاع خدشه دار شده است.
با وجود گذشته غم انگیز آن، قهوه بخش مهمی از زندگی اندونزی است و این کشور چهارمین تولیدکننده بزرگ قهوه در جهان است. بیایید این کشور جذاب و وحشتناک و قهوه عالی آن را کشف کنیم.
تاریخچه قهوه اندونزی
پس از به دست آوردن دانه های قهوه از یمن (شاید با قاچاق آنها) در اوایل قرن، بازرگانان و مستعمره نشینان هلندی گیاهان قهوه را در اواخر دهه 1600 به اندونزی آوردند. جاوه، جایی که شهر جاکارتا در آن قرار دارد، اولین جزیره ای بود که قهوه را کشت (در آن زمان). به نام باتاویا).
در سال 1699، دولت استعماری هلند در سراسر شهر مزارع ایجاد کرد و تا سال 1711 اولین صادرات عمده تجاری آغاز شد. جاوا به سرعت به یکی از بزرگترین تولید کنندگان قهوه در جهان تبدیل شد – و تامین کننده مورد علاقه اروپا برای دانه ها.
اندونزی به عنوان کشوری با صدها جزیره، به طور طبیعی شاهد گسترش مزارع قهوه به جزایر همسایه در طول قرن آینده بود. سوماترا به زودی به یک تجارت پر رونق تبدیل شد و پس از آن سولاوسی (که قبلاً به نام سلبس شناخته می شد)، بالی و تیمور (و همچنین ده ها جزیره بسیار کوچکتر) قرار گرفتند.
متأسفانه، فقر، سوء تغذیه و شرایط کار وحشتناک را می توان در هر کجای کشتزارهای قهوه یافت. صاحبان مزارع هلندی سختگیر، سخت کوش و خواستار بودند.
ویژگی های قهوه اندونزی
زیرساخت ها همراه با تجارت قهوه گسترش یافت. جاده ها، قطارها و خطوط کشتیرانی ارتباط بی سابقه ای را با جزایر اندونزی فراهم می کنند.
قهوه جاوا در نهایت با قهوه از بندر موخا در یمن ترکیب شد و در نتیجه اولین ترکیب قهوه تجاری به نام “موکا جاوا” به وجود آمد. لوبیاهای اندونزیایی آنقدر در اروپا محبوب بودند که 10 برابر لوبیای برزیلی گرانتر شدند.
بین سال‌های 1860 تا 1880، یک بیماری ویرانگر به نام «زنگ قهوه» سراسر آسیا را درنوردید و مزارع سریلانکا، اندونزی، مالزی و دیگر کشورهای سرزمین اصلی را نابود کرد. هلندی ها برای نجات کسب و کار، نوع جدیدی از قهوه مقاوم به بیماری به نام روبوستا را معرفی کردند که به طور گسترده در سراسر آسیا کاشته می شد.
هلندی ها در سال 1942 برای همیشه از اندونزی رانده شدند و نه تنها در برابر تهاجم آلمان نازی به اروپا، بلکه در برابر فشار ژاپن در اقیانوس آرام نیز تسلیم شدند. کنترل استعماری ژاپن با تسلیم ایالات متحده در سال 1945 به پایان رسید و به ناسیونالیسم رو به رشد اندونزی اجازه داد تا کشور خود را تشکیل دهد.
حقایقی در مورد تولید قهوه اندونزی
وقتی هلندی ها و ژاپنی ها رفتند، مزارع بین مقامات دولتی محلی توزیع شد. تا به امروز، مزارع خانوادگی معمولی بیش از 90 درصد قهوه کشت شده در جزایر اندونزی را تامین می کنند.
متأسفانه، تقریباً 90 درصد از قهوه‌های کشت شده هنوز روبوستا هستند – که با توجه به اتفاقی که برای زنگ قهوه رخ داد قابل درک است. خوشبختانه، تولید عربیکا در سال های اخیر بهبود یافته است و به دانه های مخصوص سوماترا و جاوا اجازه می دهد تا محبوبیت پیدا کنند.
فناوری Giling Basah که در دهه 1970 پس از مشاهده اثربخشی آن توسط سرمایه گذاران ژاپنی در سایر مناطق همسایه ظاهر شد، برای تولید بیشتر دانه های قهوه اندونزی استفاده می شود. برخلاف قهوه شسته یا فرآوری شده، گیلاس های قهوه دست چین شده در مزرعه مبدا چیده می شوند و برای چند روز در پاسیو خشک می شوند.
لوبیاهای نیمه خشک (حدود 30 تا 50 درصد رطوبت) سپس به جمع کننده ای تحویل داده می شود که لوبیاهای کشاورزان مختلف را ترکیب می کند و در حالی که هنوز خیس هستند آنها را از طریق دستگاه پوست گیری می گذراند و سپس آنها را برای چند روز خشک می کند. . گفته می‌شود که این روش ویژگی‌های خاکی و تند قهوه‌ای که در این منطقه از جهان رشد می‌کند را افزایش می‌دهد.
نقد و بررسی‌ها
هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.